Oamaru
heeft meer te bieden dan pinguïns. De historische
harbour is ook de
thuishaven van een paar karaktervolle winkeltjes. Tweedehands
curiositeiten, zelfgemaakte spulletjes, lokale specialiteiten en
zorgvuldig bij elkaar gezochte hebbedingen in oude interieurs met
retro reclameborden doen de toeristenbusiness hier goed varen. Ook
wij laadden een aantal koopjes in. Daarna drijven we af naar onze
bestemming van vandaag: Mount
Cook National Park.
Rock- en
blockbusters
Onderweg
laten we onze vloot een paar keer aanmeren zodat de tweekoppige
bemanning volop kan genieten van het heerlijke weer en de prachtige
omgeving. De eerste onbewoonde stop: imposante zandsteenformaties in
vredig groen gras. Chillen!
Het tweede ankerpunt: the
elephant rocks. Een
kudde grijze tientonners deelt een uitgestrekte weide met een horde
wollige schaapjes. Een verhaal met een slurfje, want deze locatie
werd in de blockbuster Narnia
gebruikt als basis voor Aslan's
Camp. We snappen
waarom... deze plaats doet iets met je. Net als zoveel andere
plaatsen in Nieuw-Zeeland. Aan de clay
cliffs worden we, naast
de orgelachtige kleikunst van moeder natuur, dan weer verrast door
een kudde schapen die voor onze auto de baan oversteekt.
Een ijsbrok in
de keel
Om
bij Mount Cook
te raken, moeten we de weg volgen die eindigt in Mount
Cook National Park. En
wat voor een weg? Stel je het blauwste water uit je dromen voor... en
doe daar nog een schepje bovenop. Dan krijg je Lake
Pukaki, het uitgestrekte
meer waar we een groot deel van de weg langsrijden. Als de zon op het
water schijnt, lijkt het bijna te fluoresceren. Hoe dit kan? Er zit
een bepaalde stof in het water – rock
flour – die vrijkwam
toen de gletsjerrotsen tegen elkaar wreven bij de vorming van de
bedding. Dit sediment geeft het meer een melkachtige kleur die zorgt
voor een spectaculaire weerkaatsing van het zonlicht. Betoverend. Een
woord dat ook meteen de wandeling omschrijft die we in Mount
Cook National Park deden:
de Hooker Valley track.
Door veel wind en een beetje regen, startten we aan deze tocht langs
besneeuwde bergen en een woeste rivier. De beloning kwam helemaal op
het einde, toen we aan een gletsjermeer kwamen waar de ijsbrokken
rustig in ronddobberden. De rukwinden en rondhangende mist zorgden
voor een extra dramatische brok in de keel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten