De weg naar Milford Sound is bezaaid met gele bloemetjes. De
reisgidsen over Milford Sound zijn dan weer bezaaid met
eufemismen: With dramatic cliffs soaring almost vertically out of
the deep blue water, unique marine life and hundreds of waterfalls it
is no surprise that Milford Sound is one of the country's most
visited sites. Standing majestically over the sound is the
spectacular 1692 m-high Mitre Peak. Surely one of NZ's most
photographed mountains, it is simply breath-taking. Ridyard Kipling
referred to it as the Eight Wonder of the World...” Ons
verwachtingen liggen dus meters hoog!
Fantasialand
De
laatste stopplaats om je tank
& tummie te vullen
is Te
Anau,
waar we dan ook dubbel bijtanken. Daarna rijden we de 119km lange
Milford Road op
naar Milford.
Een wondermooie weg die je doet uitkijken naar verschillende
viewpoints
op spiegelmeren, bergen en valleien. De scenic
rollercoaster waar we
inzitten laat ons bij elke stop weer over kop gaan. Op het einde van
dit National Pretpark
wacht ons de ultieme attractie: de bootjes! Dankzij Escape,
onze campervanmaatschappij, mogen we met twee voor de prijs van één
op deze 2u durende cruise (lezen we gelukkig onderweg in ons boekje).
Sweet as!
Vaar met me mee
naar de regenboog rainbow
Een
mind blowing scenery
raakt ons recht in ons
gezicht! Net als de hevige wind waar we tranen van in de ogen
krijgen. Ook de Sounds,
die technisch gezien eigenlijk fiorden zijn, laten hun ijswater
rijkelijk vloeien. Overal banen kleine stroompjes zich een weg naar
beneden langs de bergwand, waar het artistieke duo 'Milford &
sun' voor een verrassend kleurenspectrum zorgt. Alsof de
indrukwekkende kliffen in het donkere water niet genoeg zijn, geven
sporadische regenbogen nog extra kleur aan dit spektakel. Ergens
tussen de rotsen duikt een eenzame Fiordland
crested pengiun op en
ook de fur seals liggen
lui te zonnen op hun hot
stone. Als de beauforts
even achter de fiorden blijven steken, voel je hoe hard de zon
schijnt. Er is geen wolkje aan de lucht. Al worden we wel nat! We
varen namelijk twee keer onder een waterval uit je natste
natuurdromen.
Losgehen
Ook
op de terugweg doen we nog een aantal stops, zoals de Chasm.
Daar zien we twee kea's die de onderkant van een caravan aan het
inspecteren zijn. Deze grote, groene Nieuw-Zeelandse bergpapegaaien
staan gekend om hun nieuwsgierig en vernielzuchtig karakter. Een van
onze brochures zegt dat een kea zelfs ooit eens wegvloog met het
pasport van een reiziger... De finale stop van vandaag is Henry
Creek, waar we op een
DOC site slapen aan Lake
Te Anau in een naar hars
geurend bos. Na een eenpansgerechtje op ons kampvuurtje, stappen we
nog eens langs het intussen zonrood gekleurde meer. We maken ook de
auto slaapklaar voor het donker is: alle opbergvakken dicht voor onze
plankenbodem, de vier matrasjes erop, bedovertrek, dekentjes en
kussentjes... en ook de gordijntjes dicht, want we zitten hier niet
alleen. Helemaal niet alleen! Plots is er een gigantisch muggenfeest
aan de gang in onze auto. Deze addicts
gaan volledig los
gezien hun kans op een paar bloody
shots. Maar wij slaan
minstens 50x terug, en doen daarna alle deuren en ramen toe.
Ssssweet dreams.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten