Uitgeslapen
maar nog niet uitgeregend vertrekken we richting Lake
Matheson, het gekende
spiegelmeer in Fox
Glacier. Op een mooie
dag kan je blijkbaar met moeite het verschil zien tussen de echte
bergtoppen en hun spiegelbeeld. Op een regenachtige dag als vandaag
gaat dit effect een beetje verloren, al blijft het sowieso wel mooi.
We zijn al blij dat het net stopt met regenen als we aan het bordje
'The view of views'
komen. Met onze regenjas
in de aanslag, trekken we daarna verder op oorlogspad naar kardinaal
Gletsjer. Een droge wandeling toont ons een view
van op afstand. Een natte wandeling, inclusief regendouche, zou de
gletsjer van dichtbij tonen... gezien het slechte weer moesten we 700m
afstand houden, dus veel zagen we niet echt. Dan reppen we ons maar
naar onze volgende bestemming: Haast.
Opzij opzij
opzij...
Maak
plaats maak plaats maak plaats, wij hebben ongelooflijk zin in Haast!
De westkust is woeliger en wilder. Een ruwe diamant die wij wel weten
te koesteren. Onze eerste wandelstop is aan Lake
Moeraki, waar je via een
stukje regenwoud naar Monro
Beach kan
stappen. Een pareltje! Gutsende golven, dreigende wolken en normaal
ook Fiordland crested
penguins als we het
informatiebord aan het begin van de wandeling mogen geloven. Ze
zouden wel heel verlegen en moeilijk te spotten zijn. Dus we wachten,
genieten van het uitzicht, trotseren een hagelbui, kijken wat rond...
en zien plots twee witte buikjes in zwart pak voorbijwaggelen! In
maffiosistijl huppelen ze over het strand, alsof ze iets in hun
schild voeren. Even snel als ze tevoorschijn kwamen, duiken ze weer
onder. National
Geographic
door onze verrekijker. Spijtig dat we het niet op pauze konden
zetten. Cutie pies! Met
hun lange, gele, borstelige wenkbrauwen.
Onthaasten in
Haast
Nadat
we ons Adèle inchecken op een camping in Haast, en van de uitbater
te horen krijgen dat we lucky
ones zijn omdat we twee
Fiordland crested
penguins hebben gespot,
parkeren we ons bobbelige benen – met dank aan de sandflies
– op het strand. Binnen de seconde zijn die vervelende kleine
vliegjes er weer. Ondertussen zijn we gewapend met Goodbye
Sandfly, een natuurlijke
insect repellent die
we net op de camping kochten. Beiden ingedekt met ons naar eucalyptus
geurend schild, wordt er geen bloed meer vergoten. Nu we de
zandvliegen hebben getemd, kunnen we genieten van de woeste kust die
wordt overspoeld door een roze gloed. Heerlijk onthaasten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten